Το Θραψαθήρι θεωρείται απόγονος μια παλιάς ελληνικής ποικιλίας οινοποιίας του Αιγαιοπελαγίτικου χώρου, του Αθηριού. Καλλιεργείται κυρίως στις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη (1.000 στρέμματα) αλλά τα τελευταία χρόνια η καλλιέργειά της έχει επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα.

Είναι ποικιλία ζωηρή και πολύ παραγωγική. Το όνομα της είναι σύνθετο και προέρχεται από τις λέξεις θράψα (πολύ παραγωγικός) και αθήρι. Ίσως κάποιος θραψερός- παραγωγικός κλώνος του Αθηριού.

Πρόκειται για ποικιλία πρώιμης ωρίμανσης και θεωρείται μία από τις καλύτερες λευκές ελληνικές ποικιλίες οινοποιίας. Το σταφύλι είναι μεγάλο κυλινδροκωνικό ή κωνικό. Οι ρόγες είναι μικρές έως μέτριες, σφαιρικές, ωοειδείς ή ελλειψοειδείς. Ο φλοιός τους είναι κιτρινοπράσινος ή κιτρινόλευκος.

Δέχεται βραχύ κλάδεμα καρποφορίας, είναι τέλεια προσαρμοσμένη στις συνθήκες καλλιέργειας και πολύ ανθεκτική στην ξηρασία, ειδικά αν καλλιεργείται στα παραδοσιακά κύπελλα. Ωστόσο, είναι ευαίσθητη σε μύκητες των σταφυλιών, όπως το ωίδιο αλλά και ο βοτρύτης, ο οποίος προκαλεί γκρι σήψη όταν αυξάνεται η υγρασία.

Το Θραψαθήρι, στα κατάλληλα εδάφη και με μικρό φορτίο ανά πρέμνο, δίνει οίνους υψηλόβαθμους, ελαφρά αρωματικούς και μέτριας οξύτητας. Συμμετέχει στην παραγωγή του λευκού ξηρού οίνου ΠΟΠ “Σητεία” καθώς και στην παραγωγή ορισμένων Τοπικών Οίνων (Κρητικός, Ηρακλειώτικος, Λασηθιώτικος, Κισσάμου).