Σε εξέχουσα θέση με θέα τη γόνιμη κοιλάδα, ανάμεσα στον λόφο του Προφήτη Ηλία και τον Καρτερό, σώζεται μεγάλος χώρος διαστάσεων 6,56m x 4,25m x 2,00m, δίπλα σε αγροτικό δρόμο στη θέση «Θόλοι», ΒΑ του Σκαλανίου. Η σκεπή έχει καταρρεύσει αλλά στη νότια πλευρά σώζεται τμήμα της θολοσκέπαστης οροφής. Το τοπωνύμιο «Θόλοι» πιθανόν οφείλεται στις θολωτές οροφές των χώρων αυτών. Δύο υπολήνια φαίνονται (μπαζωμένα) διαστάσεων 1,016m x 0,90m x 0,60m, πιθανώς το ένα δεξαμενή αναμονής. Σε διπλανό χώρο βόρεια σώζονται -πιθανότατα- οι βάσεις δύο πατητηριών συνολικών διαστάσεων 5,65m x 2,75m x 1,00m.

Η εγκατάσταση αυτή, λόγω των μεγάλων χώρων, μάλλον ήταν για μαζική παραγωγή οίνου και πιθανότατα είχε εξαγωγικό προσανατολισμό. Άλλωστε, βρίσκεται στο μέσο ενός γόνιμου λόφου, σχετικά κοντά στο λιμάνι του Ηρακλείου.

Σε εξέχουσα θέση με θέα τη γόνιμη κοιλάδα ΒΑ του Σκαλανίου, δίπλα σε αγροτικό δρόμο στη θέση «Διμυλιές», σώζεται συγκρότημα οινοποίησης. Πρόκειται για δύο πατητήρια σκεπαστά, διαστάσεων 2,80m x 3,30m και σωζόμενο ύψος στη μέσα πλευρά 2,11m. Το υπολήνιο είναι περίτεχνα λαξευμένο, με γείσο λίθινο διαστάσεων 1,60m x 0,75m.  Δίπλα υπάρχουν κτίσματα, ένα των οποίων έχει μήκος 6,87m. Η καλή κατασκευή τόσο του ληνού (πατητηριού) όσο και του υποληνίου μαρτυρεί πως η εγκατάσταση αυτή πιθανότατα είχε εξαγωγικό προσανατολισμό αφού η πρόσβαση στο λιμάνι του Ηρακλείου ήταν σχετικά κοντά και ευχερής.

Η κοιλάδα του Καρτερού απλώνεται στα ανατολικά και βορειοανατολικά με κάρπιμο έδαφος και πολλά νερά.

Το Οινοποιείο Μπουτάρη είναι χτισμένο έξω από το χωριό Σκαλάνι, στο κτήμα Φανταξομέτοχο. Σε απόσταση μόλις 8 χλμ. από το κέντρο της πόλης του Ηρακλείου και 4 χλμ. από τον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού, αποτελεί το στολίδι της αμπελουργικής ζώνης των Αρχανών.

Το κτήμα Φανταξομέτοχο, ή αλλιώς «Μετόχι των φαντασμάτων», χρωστάει το όνομά του στις προσπάθειες του πρώην ιδιοκτήτη του να το διασώσει από τις πειρατικές επιδρομές, διαδίδοντας ότι στο κτήμα κατοικούν φαντάσματα.

Η φύτευση του αμπελώνα είχε ξεκινήσει από την Οινοποιία Μπουτάρη το 1990. Ο κύριος στόχος της Οινοποιίας Μπουτάρη με τον συγκεκριμένο αμπελώνα ήταν να θέσει τις βάσεις για την περαιτέρω ανάδειξη του κρητικού κρασιού παγκοσμίως, μέσα από την παραγωγή κρασιών υψηλής ποιότητας. Σε μια περιοχή που φημιζόταν για το οικοσύστημά της αλλά και για την παράδοσή της στην αμπελοκαλλιέργεια, έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να αναδείξει το δυναμικό των ντόπιων ποικιλιών και -μέσα από σημαντικές διακρίσεις- να κάνει γνωστές στο ευρύ κοινό τις δυνατότητες του κρητικού αμπελώνα.

Το γόνιμο εδάφος της περιοχής και η ύπαρξη νερού, με τον ποταμό Καρτερό στα ανατολικά, ώθησαν τους κατοίκους να δημιουργήσουν από τα νεολιθικά χρόνια οικισμούς (θέση Θόλοι Α) και να συνεχισθεί η κατοίκηση τα μινωικά και μυκηναϊκά χρόνια, όπως δείχνουν τα κατάλοιπα.

Η κοιλάδα του Καρτερού ανατολικά εκτείνεται νότια και φτάνει ως το Φανταξομέτοχο, όπου βρίσκεται το οινοποιείο πρώην Μπουτάρη και νυν κτήμα Scalarea. Το οινοποιείο βρίσκεται σε λόφο με αμπελώνες τριγύρω και τα τμήματα του αγωγού του υδραγωγείου της Φουντάνας να το περιτρέχουν. Από τον λόφο του οινοποιείου η θέα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα είναι γεμάτη αμπέλια και ελιές, αφού οι γόνιμοι αργιλώδεις χωματόλοφοι γύρω-γύρω ώθησαν τους κατοίκους σε τέτοιου τύπου καλλιέργειες διαχρονικά.

Η πηγή Φουντάνα, νότια του χωριού, σήμερα υδροδοτεί το Σκαλάνι, αλλά στα ρωμαϊκά χρόνια ξεδίψαγε την Κνωσό. Υπήρχε όμως ένα σοβαρό πρόβλημα. Το νερό κυλούσε με τη βαρύτητα και ο λόφος του Σκαλανίου αποτελούσε εμπόδιο. Έτσι λαξεύτηκε σήραγγα, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα, μήκους 1140 μέτρων, ώστε το νερό να περάσει με φυσική ροή στα Σπήλια και από εκεί στην Κνωσό. Ένα γιγάντιο έργο με πέντε τουλάχιστον πηγάδια εξαερισμού, επενδυμένη εσωτερικά με τούβλα και στην είσοδο – έξοδο με οξύκορφο τόξο από πέτρες.

Η σήραγγα καθαρίστηκε την περίοδο της Αιγυπτιοκρατίας (1830-40) με αρκετά θύματα, όπως αναφέρει ο αείμνηστος Σταυρινίδης. Στην προσπάθειά τους να καθαρίσουν και να κάνουν λειτουργική τη σήραγγα, φαίνεται πως μπήκαν σε αυτήν πολλοί Αιγύπτιοι στρατιώτες και λόγω έλλειψης οξυγόνου, αφού με την αναπνοή τους γέμισαν το στενό χώρο με διοξείδιο του άνθρακα, πέθαναν.

Η σήραγγα αυτή είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα στην αρχική τους μορφή έργο της αρχαιότητας στην Κρήτη.